علی ربیعی: چرا افراد "میانه" مورد حمله افراطیون داخل و خارج قرار میگیرند؟
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۱۷۱۷۷
آفتابنیوز :
به طور عجیبی بهرغم تفاوتهای نظری زیاد و عمیق، دو سر افراطی طیف در تهدید کردن، ناسزا گفتن و احاله دادن تسویه حسابهای خونین به روزهای بعد مشترک هستند و اتفاقاً هر دو در میانه زدایی، از یک سو با نخواستن و مشکوک انگاری و از سوی دیگر با تهدید، ارعاب و انگ زنی فصل مشترک دارند.
پیش از این، از مطالعات تاریخی دریافته بودم که میانهها در روزگار خویش مورد اتهام بوده و حتی سرنوشت مرگبار داشتهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به طور کلی همیشه میانه بودن، سرشار از دشواری است به خصوص در جامعهای که فرهنگ عمده آن «یا بامن، یا بر من» شده است. در این روزها که استفاده از خشونتزبانی و فیزیکی هرروز در حال تئوریسازی و عمیق کردن نفرتهاست و در جامعهای که اعتدال و میانهروی نتوانستهاند به ارزشهای فعال اجتماعی تبدیل شوند، میانه ایستادن به خصوص در مسایل سیاسی، پر از مصائب مختص به خود میباشد.
با این وصف و تحت فشار روانی،«رو به یک سوی اگر راحت جان میطلبی» تبدیل به واقعیت رفتاری جاری در جامعه میشود. افراد معمولاً وقتی به یک سمت میروند و تکلیف خود را روشن میکنند، در حقیقت با سپردن خود به معیارهای درست و غلط یکسمت، زشت و زیبای آن را بر مبنای روانشناسی سوگیری تاییدی پذیرفته و به نوعی آرامش فکری و روانی نیز دست مییابند و جالبتر اینکه هرچه خود را به سمت هسته سخت قدرت در هرسو نزدیک کنند، مرکزنمایی گفتاری و کنشی بیشتر از خود بروز میدهند و از مزایای سوی خود بیشتر منتفع میشوند.
میانه در زندگی سیاسی ایرانی،زیستی همراه با نگرانی است.از مزایای«یکسویی» بودن بیبهره شده و درمقام ضربهخور هر دو سو قرار میگیرند. میانهها، ناخودآگاه به لحاظ برخورداری از دیدگاههای مختلف، همبستگی نظری با بخشی از گروههای اجتماعی را دارند و به نوعی نقش میانجیگری را نیز میتوانند ایفا کنند.میانه، نه به معنای «نه این و نه آن»، بلکه وضعیتی است که معیارها و اصولی که فرد بدان معتقد است در عقاید هیچ کدام از طرفین نمیگنجد اما این اصول و ارزشها ممکن است در جایی بر این سو یا آن سو منطبق شده و گاهی هم در تعارض قرار گیرد به سنت تاریخی و فرهنگی، میانه ها همیشه در ایران به نوعی لت و پار سیاسی میشوند.
امروز میانجیها میتوانند در برابر خواستههای نامعلوم متعدد، منطقی در جهت تعامل برای خواستهها و گفتگو و مفاهمه فراهم کنند. متاسفانه در حال حاضر، نسبت به سخنان میانه، از سوی تصمیمگیران دارای مسئولیت بیاعتنایی شده و ظرفیتی برای آنان قائل نمیشوند و از سوی دیگر برای آنهایی که منافع خود را در جامعهای ضعیف، انسجامی گسسته و قلبهای پر از کینه و تلخی میبینند، میانهها دشمن اصلی محسوب میشوند.
اتفاقاً در زمانی که متغیرهای مداخلهگر با قدرت اطلاعاتی و رسانهای عظیم درصدد تداوم رودررویی و رساندن جامعه به مرزهای بدون گفتگو هستند این ضرورت میانهها باید به عنوان یک فرصت ممتاز برای ساخت قدرت و همه دلسوزان ایران شناخته شود.
هرگز فراموش نمیکنم، هنوز شادی دوم خرداد ۷۶ در رگهای خیابان جاری بود که جریانی که به دنبال فتح شهر به شهر با اسلحه و گلوله بود، انتخابات را «فتنه خاتمی» نامید.
اکنون،در اشکالی دیگر،تلاش میشود مفاهیم و استعارههایی همچون «دفاع مشروع» خلق شود که عمدتاً در خدمت تبدیل اعتراضها به جنگ داخلی است. «دفاع مشروع» چیزی به جز سرهمبندی کردن توجیهی برای جنگ داخلی مسلحانه نیست.این تبدیلگرایی یعنی گذاراز اعتراض به جنگ داخلی،خشونتبارترین شکل مصادره حرکتهای اعتراضی جوانان ماست.زن،زندگی،آزادی را میخواهند به تحریم و همچنین اهداف اسرائیل و عربستان سعودی پیوند بزنند. مطالبات زندگیخواهانه مشخص را به تغییر «رابرت مالی» و دیگر طرفداران احیای برجام و استقبال از جنگطلبی ترجمه میکنند. کارکرد میانهها در همین است که معترضین بینام و نشان را دعوت به گفتگو کنند تا بدینسان مرزهایشان با اهداف بدخواهان تفکیک شود. باید فضایی امن و فراخ به روی جوانان گشوده شود تا حرف خود را بزنند و به این شیوه دموکراتیک، از مصادره اعتراضهای آنها به سود لابیهای شکل گرفته علیه ایران جلوگیری شود. از سوی دیگر، در ساخت قدرت گویا از سیاستهای اقناعی و ترغیبی خبری نیست، تنها سیاست امنیتی انفعالی در مقابل اعتراضات و افتادن در دام جریانهای خشونتافزا ـ که این روزها به صورت سازمان یافته برای تداوم خشونت و کشاندن جوانان معترض به آنسو کاملا مشهود است ـ مشاهده میشود. ما نیازمند سیاستهای اجتماعی مؤثر مبتنی بر گفتگو و ارسال نشانههای امیدبخش هستیم. ماندن در چنبره مقابله امنیتی، قرار گرفتن در تله دشمنان ایران است.
نیازمند یک حرکت بزرگ مصلحانه و تأثیرگذار هستیم که میانهها میتوانند تسهیل گر و پیش برنده سیاستهای اجتماعی آرام بخش باشند. هراس از ایفای نقش میانهها، یک زیان بزرگ ملی برای این روزهای جامعه ماست.
بهرحال من معتقدم چه ساخت قدرت به جریان میانههای گفتگویی تمایل داشته یا نداشته باشد، و چه نسلهای دگرگون شدهی ذهنی پذیرای مفاهمه باشند یا نباشند و بهرغم تلاشهای سازمانهای اطلاعاتی و روانی من هر روز به ضرورت قویتر شدن میانهها تأکید میکنم. امروز ایستادن در میانه، پر از مصائب و بدون هیچ منفعت و مزایا برای اینگونه آدمهاست. جامعه میانتهی که در آن از میانهها و میانجیها خالی باشد، هیچگاه روی خوش نخواهد دید.
میانه ایستادن و میانجیگرایانه عمل کردن وظیفه ملی، اخلاقی و انسانی همه ماست. امروز سخن گفتن و نقد کردن پیرامون افراط، خشونت و نفرت پراکنی ضرورت تاریخی برای هرکدام از ایرانیان فرهیخته است.
من معتقدم با گذار از حرکات تند و افراط گرایانه بالأخره میانجیها جای خود را در میان جامعه باز خواهند نمود و جامعهای پر از میانهها و قدرت گرفتن گفتگوخواهان حتماً تضمینکننده ایرانی بهتر خواهد بود.
ایرانیهای میانه، متحد شوید تا صداهای بلند کرکنندهی تنشآفرینان و نفرتپراکنان کوتاه شود.
منبع: روزنامه اطلاعاتمنبع: آفتاب
کلیدواژه: علی ربیعی افراطی گری تجمع اعتراضی ساخت قدرت جامعه ای میانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۱۷۱۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مشکل تورم با افزایش تولید از بن بست خارج میشود
به گزارش خبرنگار مهر، محمدمهدی اعلایی ظهر یکشنبه در مراسم بزرگداشت روز کار و کارگر اظهار کرد: نقش کارگران در تولید بی بدیل است و این نقش تمامی شقوق جامعه کارگری را در برمی گیرد و قابل تقدیر است.
وی افزود: در فضای فعلی کشور و در زنجیره حلقههای موجود در جامعه، بنا به دلایل متعدد ضعیفترین حلقه، زنجیره اقتصاد است و باید بر روی آن تمرکز کرد، موضوعی که مورد توجه رهبر معظم انقلاب نیز قرار دارد و ایشان چندین سال است که راهبرد کشور را موضوعات اقتصادی نامگذاری میکنند.
اعلایی گفت: بزرگترین مشکل اقتصاد تورم است و بیش از ۵ دهه است که کشور به صورت ملموس و ناملموس از این حوزه آسیب دیده است و بسیاری از ناهنجاریهای موجود فرهنگی و اجتماعی هم نشأت گرفته از همین موضوع است.
استاندار قزوین با بیان اینکه تورم باعث پیش بینی ناپذیری اقتصاد، بهم خوردن طبقات اجتماعی و از بین رفتن انگیزه کاری و ایجاد اختلال در بسیاری از حوزههای دیگر میشود، اضافه کرد: تمامی کارشناسان و صاحب نظران در حوزه اقتصاد منطقیترین، معقول ترین و مداوم ترین راه مقابله با تورم را تولید میدانند و حتی هر کسی با دانش معمولی خود هم تحلیل کند به این نتیجه میرسد.
نماینده عالی دولت در استان اظهار داشت: در شرایط فعلی اقتصادی کشور، تنها راه خارج کردن تورم از بن بست، افزایش تولید است و به همین دلیل باید در کانون توجه قرار گیرد.
وی با بیان اینکه نقش کارگران و نیروی انسانی در تولید بر کسی پوشیده نیست، ضمن تقدیر از تلاشهای جامعه کارگری گفت: یکی از سختترین کارها مدیریت منابع انسانی در شرکت هاست و بنگاههای اقتصادی در این زمینه باید تلاش زیادی کنند تا شاهد بهره وری و افزایش تولید باشیم.
اعلایی اضافه کرد: استان در تولید حرف برای گفتن آورد ولی در حوزه بهره وری نیاز به تلاش و همت بیشتر دارد و اعتقاد داریم با امکانات موجود میتوان تولید بیشتری را رقم زد.
کد خبر 6091206